Uitleg en begeleiding voor (klein)kinderen
Praten met een kind, het klinkt zo eenvoudig. Maar hoe legt u uit dat u kanker heeft? Hoe moet u zeggen wat er aan de hand is? Moet u het wel vertellen?
Kinderen hebben heel snel in de gaten dat er iets mis is. Een vader die plotseling huilend thuis zit, een moeder die fluistert aan de telefoon, het zijn voor een kind duidelijke signalen dat er iets geheimzinnigs aan de hand is waar ze niet bij worden betrokken. Het achterhouden van informatie kan leiden tot angstige fantasieën bij een kind. Als kinderen weten wat er aan de hand is, dan zijn veel reacties heel normaal. Ze zijn verdrietig, angstig of boos en voelen zich soms schuldig.
Door met een kind open en eerlijk over de ziekte te praten en over de eventuele gevolgen ervan, krijgen zowel uw kind en u als (groot)ouder/verzorger de kans gevoelens te uiten. Op deze manier voelt het kind zich vrij om vragen te stellen. problemen worden bespreekbaar en er kan samen worden gezocht naar oplossingen.
Wat zijn de belangrijkste tips om hiermee om te gaan?
- Zoek een rustig moment om met een kind te praten.
- Moedig een kind aan vragen te stellen.
- Vertel niet teveel tegelijk.
- Ook als ouder heb je niet alle antwoorden, wees daar eerlijk in.
- Een kind mag het verdriet van de ouder zien, verberg uw verdriet niet. Samen huilen kan erg opluchten.
- Let op afwijkend gedrag van een kind.
- Licht de school in, de leerkracht begrijpt dan beter waarom uw kind zich anders gedraagt. De leerkracht kan zo in de klas ook aandacht besteden aan de begeleiding van een kind.
Waar kan ik nog meer informatie krijgen?
Wilt u meer informatie over de begeleiding van uw (klein)kinderen? Neemt u dan contact op met de coördinerend & palliatief oncologieverpleegkundigen. Andere tips zijn:
