Yvonne Petit vertelt over haar maagverkleining

Mevrouw Petit worstelde al een tijd met haar overgewicht. ‘Ik was altijd bezig met mijn lichaam en wat mensen over mij dachten. Ik woog 145 kilo en had al vaker een poging gedaan om af te vallen, maar ik kwam altijd weer aan. Mensen vonden mij een sterke vrouw en dachten dat ik niet veel moeite had met mijn overgewicht. Dat kwam waarschijnlijk door mijn grote zelfspot. Ik maakte grapjes over mijn gewicht zodat anderen dat minder deden. Als je het zelf zegt, komt het minder hard aan en is het minder confronterend dan als anderen er iets over zeggen.’ Toen zij met haar 2 kinderen en een vriendin in een speeltuin was en niet mee kon spelen met haar kinderen besefte ze dat zij iets aan haar overgewicht moest doen. ‘Ik was doodongelukkig. Ik had last van mijn gewrichten en kon amper traplopen. En als ik ergens een pijntje voelde, dacht ik vaak dat er iets ergs zou gebeuren, bijvoorbeeld een hartstilstand of herseninfarct.’ Ze ging naar haar huisarts en die vertelde haar dat ze in aanmerking kwam voor een maagverkleining.

‘Door ervaringen van anderen ben ik gaan inzien dat ik er voor moest gaan’

‘Ik nam telefonisch contact op met de polikliniek Bariatrische Chirurgie van Franciscus Gasthuis & Vlietland. Ik werd vriendelijk te woord gestaan door een obesitasverpleegkundige en had meteen een goed gevoel bij het ziekenhuis. Wel heb ik nog heel lang getwijfeld over de operatie, zelfs tot ik naar de Operatiekamers werd gebracht. Ik ging op zoek naar mensen die al een operatie hadden ondergaan omdat ik hun persoonlijke verhalen wilde horen. Ik had namelijk veel gehoord over wat er mis kan gaan tijdens een maagverkleiningoperatie. Door ervaringen van anderen ben ik gaan inzien dat ik er voor moest gaan. Als ik mij niet zou laten opereren, liep ik het risico te overlijden aan overgewicht. Ook al dacht ik dat ik zou kunnen overlijden aan de operatie, dan had ik er in ieder geval alles aan gedaan om beter te worden.

Na haar eerste afspraak in Franciscus Gasthuis & Vlietland begon het traject. Mevrouw Petit wilde ook graag met een psycholoog praten om erachter te komen waarom zij zoveel at. ‘Als je niet weet waar je eetstoornis vandaan komt, kun je het ook niet oplossen. Ik wilde hier graag duidelijkheid over voordat ik de operatie onderging.’ Na voorlichtingen, lichamelijke onderzoeken en psychische testen heeft zij samen met haar arts besloten om een maag bypass, ook wel gastric bypass genoemd, toe te passen. Er was toen een lange wachtlijst en mevrouw Petit begon alvast met sporten en bewust eten. ‘Ik gooide heel mijn eetpatroon om. Ik wilde dit zo graag en was bereid er diep voor te gaan. Ik stond op een reservelijst maar ging er vanuit dat het minimaal een jaar zou duren voordat ik kon worden geopereerd. Op een maandagmiddag werd ik op mijn werk gebeld door het ziekenhuis. Ik was positief verrast toen ik hoorde dat mijn afspraak over 3 weken gepland stond. Om mezelf goed op de operatie voor te bereiden, kreeg ik vanuit het ziekenhuis een voorbereidingsdieet voor 2 weken mee. In de aanloop naar de operatie toe gingen er allerlei doemscenario’s door mijn hoofd: ‘Wat als het mislukt? Straks heb ik de rest van mijn leven last van mijn maag. Of wat als ik de operatie niet overleef?’ Je kunt het namelijk niet meer terugdraaien. Ik heb zelfs nog een afscheidsbrief geschreven voor het geval dat.

‘Ik at vaak minder dan mocht, maar toch was ik soms bang om te veel te eten’

‘Toen ik naar de operatiekamer werd gereden voor mijn maagverkleiningoperatie, moest ik ontzettend huilen. Ik was zo bang dat er iets mis zou gaan, maar ik had geen andere keuze. Toen ik na de operatie wakker werd, voelde ik mij best goed. Na de operatie kun je ongeveer 60% van je overgewicht kwijtraken, door de juiste leefstijlaanpassingen te doen, zoals gezond eten en sporten. Omdat ik wist hoe belangrijk de instructies van de diëtiste waren, heb ik mij daar streng aan gehouden. Ik at vaak minder dan mocht, maar toch was ik soms bang om te veel te eten. Dan had ik driekwart boterham op en durfde ik eigenlijk dat laatste beetje niet meer op te eten. Ik belde soms naar de obesitasverpleegkundige om te vragen hoeveel ik mocht eten. Ook met andere vragen kon ik altijd terecht. Het deed me goed om een bevestiging te krijgen zodat ik wist dat ik op de goede weg zat. ‘

‘Ik had zo hard gewerkt om af te vallen, maar voelde mij soms nog onzeker door overtollige huid. Dus na mijn maagverkleiningoperatie heb ik mijn buik en borsten laten liften, dat had ik wel verdiend. Ik ben nu 100 keer gelukkiger dan voor mijn operatie, en ik heb de kwaliteit van leven teruggekregen. Ook mentaal en fysiek ben ik er op vooruit gegaan, ik kan weer heerlijk met mijn kinderen spelen! Inmiddels ben ik gewend aan mijn nieuwe lijf. In het begin liep ik wel eens langs een winkelruit en moest ik echt even goed kijken of ik dat wel echt was. Winkelen is ook een stuk leuker geworden, nu weet ik tenminste zeker dat ze mijn maat hebben. Ik ben namelijk van maat 54 naar maat 38/40 gegaan, daar ben ik super trots op. Soms pak ik een broek uit de was en denk ik dat hij van mijn dochter is, maar dan is het gewoon mijn eigen broek!’

Toch kreeg ik ook wel eens negatieve reacties van mensen. Ze vroegen waardoor ik zo was afgevallen en als ik dan vertelde dat ik een maagverkleiningoperatie had ondergaan zeiden ze ‘Ja, zo kan ik het ook’. Of mensen vonden mij juist weer te dun geworden en zeiden dat ik maar weer meer moest gaan eten. Mensen geven vaak hun ongevraagde mening en beseffen niet hoe hard het kan aankomen bij iemand. Zij weten niet hoe hard ik ervoor heb gewerkt en wat er allemaal bij zo’n operatie komt kijken.

‘Je moet er helemaal voor gaan en je levensstijl willen aanpassen, alleen dan is de kans van slagen groot‘

‘Ook denken veel mensen dat je alles oplost met een maagverkleiningoperatie, maar het is alleen een stapje in de goede richting. De rest moet je toch echt zelf doen! Ook het voor- en natraject zijn erg belangrijk. Ik denk dat heel veel mensen dit onderschatten. Als je je daar niet met de volle 100% voor inzet, is de kans op mislukken groter. Ik zie heel veel mensen die een jaar nu de operatie weer zijn aangekomen, dat vind ik zo zonde! Je moet voor de operatie al inzien waar je eetprobleem vandaan komt, zodat je daar aan kunt werken. Als je niet kunt erkennen of herkennen wat je verkeerd doet, dan wordt het lastig. De kans is dan groot dat je na je operatie weer in oude gewoontes terugvalt omdat het zo vertrouwd voelt. Als dan iets tegenzit, ga je vaak weer eten. Dus ik waarschuw mensen altijd voordat ze aan dit traject beginnen. Besef goed waar je aan begint en wat er allemaal bij komt kijken. Je moet er helemaal voor gaan en je levensstijl willen aanpassen, alleen dan is de kans van slagen groot.‘

‘Ik kom ieder jaar nog trouw op controle. Je hebt na je operatie namelijk jaarlijkse controle voor de rest van je leven. Ik vind het belangrijk dat er cijfers worden bijgehouden van deze operaties. Zo kan er worden gekeken naar de effecten op lange termijn en kunnen eventueel verbeteringen worden doorgevoerd in het traject rondom de operatie. Ik ben nu zelf bezig met het opzetten van een programma voor mensen die ook dit traject ingaan. Ik wil mij namelijk persoonlijk inzetten om deze mensen te begeleiden en coachen.’

Yvonne Petit