Cora werkte jarenlang bij Franciscus, op de chirurgieafdeling. Ze leerde er collega’s kennen die vriendinnen voor het leven werden, en het ziekenhuis voelde als een tweede thuis. 'Er hing altijd een warme sfeer. Dat merkte je in alles.' 

Je gunt iedereen rust, warme en een veilig gevoel

In 1998 beviel ze er van haar dochter. 'De artsen met wie ik samenwerkte, stonden als eersten aan mijn bed om haar te komen bewonderen. Dat voelde zó vertrouwd.' 

Jaren later werd Cora zélf patiënt. Ze werd met spoed geopereerd na een darmperforatie. 'Het was heel heftig. Ik was bang, ik was slap, en ineens had ik de regie niet meer. Maar ik werd fantastisch opgevangen. De verpleegkundigen en artsen gaven me continu het gevoel: we zijn er voor jou.' 

Wat haar bijbleef? De angst. 'En hoe fijn het is als mensen die angst kunnen verzachten. Gewoon door een hand op je arm, of een geruststellende blik.' Ze gelooft dat de omgeving daarin een belangrijke rol speelt. 'Beeld en geluid maken verschil. Als ik onderweg naar de operatie iets rustgevends had kunnen zien of horen – natuur, vogels, licht – had dat zeker geholpen om mijn gedachten af te leiden.' 

Cora steunt de initiatieven van de Franciscus Foundation van harte. 'Een nieuwe operatie-afdeling met alleen witte muren en TL-licht is functioneel, maar sfeer geeft rust en geborgenheid. Die extra’s zitten niet in het zorgbudget, maar zijn zó waardevol.' 

'Je gunt iedereen rust, warmte en een veilig gevoel als je naar de OK gaat. Hoe klein of groot een ingreep ook is. En als wij daar samen kleur aan kunnen geven, dan moeten we dat doen.'