Zwangerschap na een maagverkleining
Al snel na haar maagverkleiningsoperatie in Franciscus Gasthuis & Vlietland merkte Ayça Haaring dat ze weer menstrueerde. En nog in regelmatige cycli ook, wat nooit eerder was gebeurd. Dat ging een paar maanden goed. Tot haar menstruatie ineens weer uitbleef. Zie je wel, dacht ze, het is allemaal voor niks geweest. Die hormoonhuishouding van mij is zo verstoord dat zelfs een maagverkleiningsoperatie niet werkt. Totdat ze ontdekte dat ze zwanger was.
Ayça kon zwanger worden omdat haar hormoonhuishouding door het gewichtsverlies weer in balans was gekomen. Eigenlijk kwam de zwangerschap 9 maanden na de gastric bypass, te vroeg. Vrouwen met een kinderwens krijgen het advies minimaal een jaar te wachten met zwanger worden, omdat het lichaam nog volop aan het afvallen is. ‘Maar in het Franciscus Obesitas Centrum heb ik daar nooit iets negatief van meegekregen’, vertelt Ayça. ‘Ze waren hartstikke blij, omdat ze wisten van mijn kinderwens.’
Kilo’s eraf en erbij
De zwangerschap was pittig, merkt Ayça op. ‘Mijn lichaam onderging 2 totaal verschillende processen. Aan de ene kant kilo’s kwijtraken en aan de andere kant 4 kilo erbij door het gewicht van de baby. Ook psychisch was het een uitdaging om daar mee om te gaan.’
In november 2015 werd zoon Rayan geboren en daarna, in de zomer van 2018, dochter Lilya. Met de komst van 2 gezonde kinderen is een langgekoesterde wens van Ayça en haar man in vervulling gegaan. ‘Bijna 20 jaar lang heb ik te horen gekregen dat kinderen krijgen voor mij heel moeilijk zo niet onmogelijk zou worden. Als je dan toch 2 kinderen krijgt, is dat een geschenk.’
Afvallen werd een obsessie
Al van jongs af aan kampt Ayça met ernstig overgewicht en hormoonstoornissen. Ze heeft prolactinoom, een hormoonproducerend gezwel in de hypofyse (een klier in het hoofd), en leed aan PCOS (polycysteus-ovariumsyndroom), een hormonale afwijking waardoor de eisprong vaak uitblijft. ‘Mijn overgewicht is niet door vetzucht ontstaan. Als kind at ik gezond en vanaf mijn tienerjaren ging ik heel bewust om met eten. Maar ik bleef aankomen. Ik begreep er niets van. Alle diëten heb ik geprobeerd, van Montignac tot Sonja Bakker, niets lukte. Afvallen werd een obsessie.’
Ayça volgde het leefstijlprogramma Door Dik en Dun bij Erasmus MC, een training speciaal voor vrouwen met PCOS die zwanger willen worden. Maar zonder effect. ‘Ik hoefde niet slank te worden om strakke broeken en bikini’s te dragen. Het ging mij puur om de vervulling van mijn kinderwens. Maar hoe ouder ik werd, hoe meer ik die kans zag verminderen.’
De kinderwens was sterker
De enige weg die nog open lag, was IVF (reageerbuisbevruchting). Om aan de behandeling te kunnen beginnen, gaf de gynaecoloog in Erasmus MC Ayça in overweging eerst een maagverkleiningsoperatie te ondergaan. ‘Daar heb ik lang over nagedacht. Er zitten nogal wat nadelen aan. Het is een risicovolle operatie, je kunt maar heel kleine porties eten en uit eten gaan is de eerste tijd niet mogelijk. Ik vroeg mij af: is dat allemaal belangrijker dan een gezinnetje stichten? Het antwoord was: nee. Mijn kinderwens was sterker.’
Diabetes en hoge bloeddruk
Het hoogste gewicht dat de weegschaal ooit aanwees was 103 kilo. Ayça had ten tijde van de operatie een BMI (Body Mass Index) van 42 en zat tegen het krijgen van diabetes en hoge bloeddruk aan. Na de gastric bypass operatie vlogen de kilo’s eraf bij Ayça. ‘Ik hoefde bijna niets meer te doen. Het werd een sport om op de weegschaal te staan.’ Ze weegt nu 74 kilo, minder zit er niet in. ‘Ik vind het prima zo. Mijn lijf is wat flexibeler en ik kan met de kinderen spelen.’
Hoewel ze flink wat kilo’s is kwijtgeraakt, moet ze constateren dat haar gezondheid er niet beter op geworden is. ‘Er is de laatste jaren zoveel veranderd in mijn lichaam. Kort na mijn maagverkleiningsoperatie, kreeg ik last van galstenen en moest mijn galblaas worden verwijderd. Ik heb een ingrijpende rugoperatie ondergaan en de zwangerschappen waren zwaar. Ondanks de supplementen die ik neem, heb ik een tekort aan mineralen en vitamines. En ik moest aan het ijzerinfuus, omdat ik geen ijzer in mijn lichaam had.’
Minder eten went nooit
Minder eten went nooit, vindt ze. ‘Je maag wordt wel kleiner, maar je ogen en hersenen niet. Die willen meer dan je maag aankan, dus je bent constant bezig om een balans te vinden. Als ik in een restaurant een hoofdgerecht bestel, weet ik dat ik niet alles op kan. Mijn man houdt er al rekening mee dat ik halverwege mijn bord naar hem schuif.’
1000 procent waard
Ondanks de ingrijpende gevolgen, mentaal en fysiek, heeft Ayça geen moment spijt van haar maagverkleiningsoperatie. Een IVF-behandeling is haar bespaard gebleven. ‘We hebben nu twee prachtige kindjes waar we dol- en dolgelukkig mee zijn. Alleen al om hen is het mij 1000 procent waard geweest. Soms kijk ik ze aan en denk: zijn jullie nou echt van mij?’